سانوں پگاں پھبدیاں نیں
ساڈی وکھری ٹور نوابی
ساڈی قوم اے شیراں دی
سانوں کہندے لوگ “پنجابی”
توں سانـوں چھـڈ گئـی تـے کـی ہُویـا
لُوکاں دے مَــر وی تـے جـانـدے نـے
او رو رو پچّھن
حال میرا
میں کھِڑ کھِڑ ہسّاں
کی دسّاں؟
جِتھے تیری پُترا ضمیر مُک گئی !
مر جاویں اوتھے ،
کوئی جیُونڑ دا نئیں فیدہ •
سوچ دا کیڑا اندر و اندر
پورا بندہ ٹک جاندا اے
دنیا راضی کدی نئیں ہوندی
بندہ مک دا مک دا مک جاندا اے
ساہواں دی مَیں منڈی لائی
لوکی کیہن غبارے نیں
ساری زندگی آٹا گوندھیا لکھاں کیتے پیڑے
اوکھے ویلے محمد بخشا کوئی نئیں لگ دا نیڑے
اس اکّھ دے پلّے ککّھ وی نئیں
جیہڑی یار دے ہِجر اِچ روئی ناں
ربّا !
تیری جنّت پِچّھے•
دُنیا دوزخ ہو گئی اے°
ہتھاں تے چھالے پے ہون ربا
ہتھاں تے کسی دا خون نہ ہو وے
سجن مرہم نئیں رکھ دے نہ رکھن
سجنڑاں دے ہتھ لون نہ ہو وے
اُوہدے مُکھ پَرتان تُوں پہلے
ڈَک لئے اَتھرو آن تُوں پہلے
چل جھلئیا !
چھڈ دنیاداری،
گل عشق دا لا لے روگ•
توں عشق عشق آکھی جا !
تینوں “پاگل” آکھن لوگ°
بل دا سورج کیہندا اے
ہے کوئی میرے ورگا
نکا جیہا دیوا بول پئیا
شام پئی تے ویکھاں گے
کُم دا زمانہ دِلا
ہتھاں وِچ لے کے آرِیاں_
سدا ناں باغے بُلبُل بولے
سدا نہ باغ بہاراں
سدا نہ حُسن جوانی قائِم
سدا نہ صُحبتِ یاراں
مِیاں مُحمد بخش رح
درد حیاتی آلے نئیں مکنے
اسی ہولی ہولی مک جانڑاں
لش پش نہ ویکھ وے اڑیا، ویکھ نہ سُندر مُکھڑے
ہر مُکھڑے دے اندر دل اے، تے ہر دل اندر دُکھڑے
ربا میریا !
توں نئیں ڈاڈھا،
تیری دنیا بہت ڈاڈھی اے•
دُکھاں دی روٹی
سُولاں دا سالن
آہیں دا بالَن بال نی
مائیں نی میں کینوں آکّھاں
درد وِچھوڑے دا حال نی_
سجناں جے توں ہاسے دتے
دکھ وی اچھے خاصے دتے
لوکاں نے تے گل ای کیتی
توں تے کھول خلاصے دتے
مر مرا کے پہنچے آں
اینج نہ سجنڑاں بوہا ڈھو
میرے کول نیں گلاں دو
اپنڑاں کر یا میرا ہو
اِک اکھ دا مُل سوا لکھ بُلھیا
پورا یار تولاں تے کی بنڑ سی
بندے رول کے زندگی بندیاں دی
پچھوں آکھن رب دی مرضی
لکھاں دُکھ پھرول کے ویکھے نیں
کوئی دُکھ نئیں اولاد دے دُکھ ورگا
حرفاں دی تصویر بنا کے
ویکھ ریا واں ہیر بنا کے
تینوں اپنی پے جانی او
مینوں سدھا تیر بنا کے
دن تے گن میں مر جانا ای
تیرے بن میں مر جانا ای
میں گُڈی دے کاغذ ورگا
توں کن من میں مر جانا ای
جیہڑے دن توں کنڈ کرنی
اوس دن میں مر جانا ای
میرے قد نوں تول ریا ایں
تول نہ من میں مر جانا ای
کیتھے “مہر علی رح”
کیتھے تیری ثناء
گستاخ اکھئیاں
کیتھے جا لڑئیاں
سنیا سی کروڑ دا
ویکھیا تے لکھ دا
راہ پیا تے سو دا
واہ پیا تے ککھ دا
عشق دیاں تفسیراں تینوں کی دساں
کندھاں نال وی گلاں کرنیاں پیندیاں نیں
رنگاں وچ نہ رنگ ملدا
بر ملدا نہ سنگ ملدا
ٹک ٹاک تے مل دیاں ہیراں
نہ کوئی رانجھا جھنگ ملدا
زہر بندے وچ سپ توں چوکھا
ڈنگے دا نہ ڈنگ ملدا
جنہوں ویکھو جگ تے یارو
پیار دے ہتھوں تَنگ ملدا
اجڑی جھوک نشانی عِشق دی
ریت بیت دا ڈھنگ ملدا
ستتر ورھیاں بعد وی سوہنیا
گلی گلی وچ ننگ ملدا
بی پی لو ریہندا
ایس دل دا کی کرئیے
دل وچ او ریہندا
پتا لگ دا اے کھوٹیاں کھریاں دا
جیداں راہ تے واہ پئے ویندن
